Eski Romalılar, çeşitli tedavi formülleri kullanarak sağlık sorunlarıyla mücadele ettiler. Roma tıbbı hem fiziksel hem de ruhsal sağlığı etkileyen rahatsızlıkların tedavisine odaklanmış ve bu uygulamalar dönemin kültürel, dini ve bilimsel inançlarına dayandırılmıştır.
Kaynak:https://www.history.com/news/ancient-…
Antik Romalılar, doğanın hazinelerinden yararlanılarak ulaşılan alternatif tıptan büyük ölçüde etkilenmişlerdir.
Ancak bunu yaparken bazen akıl almaz yöntemlere de başvurmuşlardır.
1. Öldürülen gladyatörlerin kanının ve karaciğerinin epilepsiyi iyileştirdiğine inanılıyordu.
Epilepsinin nedenini bilimsel olarak anlayamayan Romalı doktorlar, bu gizemli hastalıktan muzdarip olanlara, öldürülen bir gladyatörün ılık kanını içmelerini tavsiye ettiler. Doktorlar ayrıca bir gladyatörün karaciğerini tedavi olarak tüketme fikrini savundular.
2. Antik Roma’nın önde gelen doktoru, ölümünden sonra 1300 yıl boyunca tıp uygulamalarını etkiledi.
Yunanistan’da doğup büyüyen doktor Galen, Mısır İskenderiye’de anatomi ve fizyolojik teori okudu. Daha sonra MS 162’de Roma’ya yerleşmeden önce memleketinde yaralı gladyatörleri tedavi ederek tıbbi becerilerini geliştirdi. Katarakt ameliyatlarının yanı sıra egzersizi, dengeli beslenmeyi, hijyeni ve banyo yapmayı savundu ve vücudu kalbin değil beynin kontrol ettiğini teorileştirdi. Gırtlağın ses ürettiğini gösteren ve venöz ve arteriyel kan arasındaki farkı belirleyen ilk doktordu. Bazıları 1500’lere kadar standart referanslar olarak kalan yüzlerce tıbbi inceleme yazdı.
3. İyi olmanın anahtarının ‘mizahı’ dengede tutmak olduğu düşünülüyordu.
Romalı doktorlar, bir dizi rahatsızlığı vücudun mizahındaki bir dengesizliğe bağladılar. Antik Yunanistan’da geliştirilen teoriye göre, bir kişinin esenliğini ve duygularını dört iç faktör tarafından yönetilmesine bağladılar: kan, balgam, sarı safra ve kara safra. Bu ‘mizahlar’ ise dört temel niteliğe bağlıydı: sıcak, soğuk, ıslak ve kuru. Örneğin Galen, aşırı miktarda siyah safranın kanserli tümörlere neden olduğuna inanıyordu.
4. İnsan anatomisini inceleme olanakları sınırlıydı.
Antik Roma’da dini, etik ve halk sağlığı kaygıları nedeniyle insan cesetlerinin incelenmesi yasaktı. Galen gibi doktorlar da anatomik yapıları insanlarınkine benzer olduğu için hayvanların, özellikle domuzların ve primatların diseksiyonuna ve canlılığına güvendiler.
5. Doktorlar hastalıkları tespit etmek için rüyaları kullandılar.
Birçok antik Romalı doktor, vücuttaki hümoral dengesizlikler hakkında ruhtan sinyaller alınabileceğine inandıkları için teşhis ve tedavileri belirlerken rüyalardan yardım istediler. Galen, “Hasta rüyada ne görürse ve ne yaparsa yapsın, genellikle bize mizahın eksikliğini, fazlalığını ve niteliğini gösterir” dedi. Örneğin, kar veya buz içeren rüyaların aşırı balgam olduğuna inanılırken, ateşi olanların yüksek safra seviyelerine işaret ettiği düşünülüyordu.
6. Tıbbi Ordu birlikleri, Romalı askerlerin Roma vatandaşlarından daha uzun yaşamasını sağladı.
Kamp hekimleri, Roma imparatorluğunun tıbbi öncüleri oldular, seyahatleri boyunca yeni fikirleri özümsediler ve sahra hastanelerinde yaralı askerleri ameliyat ederken insan anatomisini incelediler. Kısmen eski Roma’nın tıbbi birliklerinin icatları sayesinde, ortalama bir askerin yaşam beklentisi, ortalama vatandaşınkinden beş yıl daha uzundu.
7. Kadınlar tıp alanında çalışabilir.
Bilim adamları, tıbbi araştırmalara, yasal metinlere ve cenaze yazıtlarına dayanarak, antik Roma’da kadınların tıpla uğraştığı sonucuna vardılar. Kadın hekimler yaygın olmamakla birlikte, doğuma yardımcı olmak ve doğurganlık ilaçları vermek için hekimlerin rehberliğinde çalışan ebeler daha yaygındı.
8. Lahana mucizevi bir ilaç olarak kabul edildi.
Birçok Romalı doktor, diyeti sağlıkla ilişkilendirdi ve lahanayı çeşitli rahatsızlıkları önleyebilecek ve tedavi edebilecek bir “süper gıda” olarak lanse etti. Romalı tarihçi Yaşlı Cato, lahananın faydaları üzerine yaklaşık 2.000 sözlükten oluşan bir inceleme yazdı. Cato’ya göre, bu bitki baş ağrılarını, görme bozukluğunu ve sindirim sorunlarını iyileştirirken, ezilmiş lahana uygulaması yaraları ve çıkıkları ağrısız bir şekilde iyileştirdi.
9. Deniz suyu şifalı sayılırdı.
Roma döneminde deniz suyunun tedavi edici olduğuna inanılıyordu. Talasoterapi adı verilen bu yöntem, deniz suyu ve deniz eserlerinin kullanıldığı bir tedavi sistemiydi. Bu tedavi sistemi özellikle deri hastalıkları ve romatizma gibi rahatsızlıkların tedavisinde kullanılıyordu.
10. Antik Roma’da Meryem sütü denen bir bitki, sindirim sorunları ve karaciğer rahatsızlıkları gibi çeşitli sağlık sorunlarını tedavi etmek için kullanılıyordu.
Sütsü bir sıvı salgılayan bu bitki, eski tıp uygulamalarında değerli bir yere sahipti.
11. Günümüzde hala yaygın olan termal havuzlar bir tedavi formülüydü.
Antik Roma’da sıcak su banyoları sağlık ve rahatlama için önemli bir rol oynuyordu. Özellikle kaplıcalardan çıkan sıcak sularla yapılan hamamlar, insanların hem bedenen hem de ruhen rahatlamasına yardımcı olur.
12. Kan dondurma gibi ilginç bir ‘tedavi yöntemi’ kullanıldı.
Roma döneminde bazı sağlık sorunlarının tedavisi için kan dondurma yöntemi kullanılmıştır. Bu yöntemde, hastalığın yayılmasını önlemek için hastanın vücudundaki kan buz veya soğuk cisimlerle dondurulıyordu.
13. Eski Roma’da şarap hem zevk için hem de bazı sağlık sorunlarının tedavisi için kullanılıyordu.
Şarap tedavisi, şarabın kan dolaşımını hızlandırıcı etkisi olduğuna inanıldığı için şarap içilerek veya cilde uygulanarak yapılırdı.
14. Bazı tedavilerde bağa kullanımı Roma döneminde yaygındı.
Kabuğun toz haline getirilip çeşitli karışımlarla kullanılmasının cilt hastalıklarını iyileştirdiğine inanıyorlardı. Ayrıca kaplumbağa kabuğunu kırarak ve cilde masaj yaparak ağrının giderilmesi amaçlandı.
15. Eski Roma’da hipnoterapi gibi bir tedavi formülü kullanılıyordu.
Uygulama, haşhaş tohumu gibi hipnotik bitkiler kullanılarak gerçekleştirildi. Hipnoterapi, kaygı, uyku sorunları başta olmak üzere çeşitli ruhsal bozuklukların tedavisinde ve bazı ruhsal travmaların üstesinden gelmek için kullanıldı.
oguzlar-haber.com.tr
